تاثیر سلاح های شیمیایی و میکروبی بر شیوع سرطان
صبح ۲۲ آوریل ۱۹۱۵ پس از یک تیرباران اولیه شدید، سربازان فرانسوی در جبهه ایپرس بلژیک متوجه ابری زرد رنگ شدند که به ارتفاع ۶ متر، به آرامی به سوی آنها حرکت می کرد. بی اطلاع از چیزی که می دیدند، دسته ای از آنان رو به فرار گذاشتند، اما دسته دیگر به داخل خندق پناه بردند. سوزش، اشک ریزش شدید، سرفه و نهایتا خفگی و مرگی دردآور برای این سربازان نگون بخت، اولین تجربه به کارگیری سلاح های شیمیایی در دنیای انسان را رقم زد. هیچ یک از آنها نمی دانست که گاز کلر به دلیل سنگینی تمایل به تجمع درون خندق دارد. این البته آخرین استفاده طرفین از سلاح های شیمیایی درجنگ های جهانی نبوده است. فُسژن (Phosgene)، آدامسیت (Adamsite) و گاز خردل یک به یک تولید شده و در مقیاس های عظیم بر سر انسان های بی گناه فرود می آمدند اما شاید تلخ ترین تجربه بشر از سلاح های شیمیایی را در جنگ ایران و عراق شاهد بوده ایم جایی که دولت عراق گلچینی از انواع سلاح های شیمیایی و اعصاب شامل گاز خردل، سارین، تابون (Tabun) و حتی سیانور را بر روی سربازان ایرانی و مردم حلبچه آزمایش کرد.
مشخص نیست که این گازهای ویرانگر قربانی های بعدی خود را از میان چه مردمی انتخاب می کنند اما وقوع آن حتمی است. اگرچه مقررات و دستورالعمل های متعددی توسط سازمان های مختلف مانند سازمان پیمان آتلانتیک شمالی و سازمان منع گسترش سلاح های شیمیایی برای محدود کردن استفاده از این سلاح ها وضع شده است، اما در همین لحظه آزمایشگاه های متعددی در سراسر دنیا مشغول کار بر روی سلاح های شیمیایی و بیولوژیکی جدید هستند که هدف آنها در سه کلمه خلاصه می شود: کشتار سریع و وسیع. بنابراین لازم است تا اطلاعات خود را در زمینه مقابله با چنین تهدید هایی تکمیل کنیم.
سرطان یک بیماری با علل متفاوت است که ممکن است در طول زمان در نتیجه قرار گرفتن در معرض بسیاری از عوامل شیمیایی، بیولوژیکی یا رادیولوژیکی ایجاد شود. در میان انواع مختلف عوامل شیمیایی مورد استفاده برای ساخت سلاح های شیمیایی مخرب، سولفور موستارد معروف به گاز خردل شناخته شده ترین است. با این حال، به نظر می رسد مواجهه کوتاه با این گاز احتمال سرطان را زیاد نمی کند. بررسی مجروحان جنگی نشان داده است که فقط افرادی که برای مدت های طولانی یا متعدد در معرض این گاز قرار گرفته اند، دچار سرطان های دستگاه تنفسی و خون شده اند. با پیشرفت علم در سال های اخیر، گازهای اعصاب عمدتا جای عوامل شیمیایی را گرفته اند. این گازها معمولا رنگ و بویی ندارند و بدون جلب توجه، برای مدت طولانی وارد بدن فرد شده و معمولا بلافاصله باعث مرگ قربانی خود می شوند. بنابراین مطالعات زیادی از اثر سرطان زایی آنها در دست نیست، چرا که ایجاد سرطان روندی طولانی دارد.
امروزه استفاده از سلاح های بیولوژیک (زیستی) به طور وسیعی در رسانه ها، بازی های رایانه ای و فیلم ها جلب نظر می کند. هنوز سلاح بیولوژیکی برای سرطان زایی معرفی نشده است، اما شواهد نشان می دهد که ویروس های زیادی می توانند بالقوه تبدیل به یک سلاح خطرناک شوند، هرچند این عوامل احتمالا برای کشتار فوری به کار خواهند رفت تا مرگ دیررس ناشی از سرطان. اما چالش جدید متخصصان اونکولوژی این است که شاید روزی درمان های نوین سرطان خود تبدیل به سلاح هایی مرگبار شوند. مدیر بخش پزشکی شرکت اینتل پیش بینی کرده است که شاید در آینده ، همانطور که کشف اتم و خواص هسته آن به تولید و استفاده از بمب اتمی منجر شد، درمان ژنتیکی یا هدف دار سرطان نیز روزی نژادهای خاص یا خانوده های خاصی از انسان ها را هدف بگیرد. هرچند شاید این بدبینی بیش از حد لازم باشد.
