نقش چندبعدی پرستاران در بخش های مراقبت از بیماران مبتلا به سرطان
نقش پرستاران در بخشهای شیمی درمانی یک نقش پر مخاطره و مهم است که هم مهارتهای عالی عملی و هم ارتباط و همدلی زیادی را می طلبد.
پرستار بخش شیمی درمانی چهار نقش کلیدی دارد آموزش بیماران، آماده سازی و تزریق داروهای شیمی درمانی، مدیریت عوارض جانبی و حمایت عاطفی از بیماران. پرستاران در یک تیم چند رشته ای در هر دو بخش بستری و سرپایی از جمله بخش های بیمارستانی و مراکز مراقبتهای بهداشتی مشغول به فعالیت هستند.
برخلاف اکثر زمینه ها، یک پرستار شیمی درمانی تماس طولانی مدت و مداوم با بیماران دارد و روابط قوی و معناداری با بیماران خود ایجاد می کند، که این یک پیوند بسیار ارزشمند ایجاد می کند.
نقش پرستاران در بخش شیمی درمانی به دلایل متعدد بسیار ارزشمند و کلیدی است. واقعیت این است که بیماران در یک نقطه بسیار استرس زا در زندگی خود هستند و اغلب با سخت ترین زمان هایی روبرو هستند که تا به حال تجربه کرده اند، بیشتر آنها از اینکه درمانشان چگونه خواهد بود می ترسند، حتی وحشت زده می شوند و مانند همه گروه بیمار دیگری به حمایت نیاز دارند که مهارت های ارتباطی و همدلی پرستار شیمی درمانی به بهبود روحیه و کاهش نگرانی بیماران و پایستگی در امر درمان کمک بسیاری می
کند. همچنین از جهت تکنیکی باید به این نکته اشاره کرد که داروهای شیمی درمانی حاوی مواد شیمیایی خطرناکی برای بیماران، برای پرستارانی که آنها را تزریق می کنند و برای محیط زیست هستند. فرآیند آماده سازی و تزریق آنها نیاز به مهارت، توجه، تمرکز آرامش دارد تا آسیبی متوجه کسی نگردد.
مساله مهم دیگر وسعت دانشی است که یک پرستار شیمی درمانی باید داشته باشد، است. با توجه به اینکه هر روزه با مجموعه عظیمی از داروهای مختلف و عوارض آنها در بیماران گوناگون برخورد دارد نیاز به، به روزرسانی اطلاعات با توجه به سرعت زیاد تغییرات و یافته های جدید در این رشته الزامی است و یک پرستار موفق همواره به دنبال یادگیری و مطالعه می باشد.
در نهایت باید گفت یک پرستار شیمی درمانی در خط مقدم کمک به افراد مبتلا به سرطان است؛ گذراندن اولین روز درمان در کنار بیمار، یافتن راه هایی برای مقابله با عوارض جانبی ناتوان کننده، یافتن کلمات مناسب در ارتباط با بیمارانی که با مرگ مواجه هستند یا به شدت بیمار هستند همیشه آسان نیست، اما تفاوتی که می تواند ایجاد کند بسیار زیاد است.
