به مناسبت روز جهانی آگاهی بخشی سرطان مثانه
سرطان مثانه یکی از انواع سرطان‌های سلول‌های پوششی است. سرطان مثانه دومین سرطان شایع دستگاه ادراری-تناسلی است. سن متوسط برای تشخیص سرطان مثانه ۶۵ سالگی است. میزان بروز سرطان مثانه در مردان بیشتر است. سرطان مثانه در سفیدپوستان بیش از سیاه‌پوستان مشاهده می‌شود.
عوامل خطرساز این بیماری شامل مواجهه با مواد شیمیایی و صنعتی ، استعمال دخانیات و سابقه خانوادگی اصلی ترین عوامل خطر این بیماری می باشند
خوردن آب آشامیدنی با مقادیر بالای آرسینیک خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. احتمال بروز این بیماری با افزایش سن بالا می رود و اکثر آنها در سن بالای ۶۰ سال رخ می دهند. احتمال بروز آن در مردان بیشتر از زنان است. التهاب مزمن یا عفونت های ادراری ، خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می دهند. عفونت های انگلی مانند شیستوزوما با ایجاد این سرطان مرتبط است. مکمل های رژیم غذایی که حاوی اسید آریستولوچیک هستند می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. باقی ماندن طولانی مدت سنگ مثانه و عدم درمان آن خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. سوندهای مثانه که برای مدت طولانی در مثانه باقی می مانند با بالا رفتن خطر ابتلا به این بیماری در ارتباط هستند. افرادی که با نقص های مادرزادی مثانه به دنیا می آیند با ریسک بالاتری برای ابتلا به این بیماری مواجه هستند.
هیچ راه تضمین شده ای برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد اما با رعایت نکات عمومی می توان میزان ابتلا به این بیماری را کاهش داد. لذا بهتر است میوه و سبزیجات را در رژیم غذایی خود بگنجانید( به دلیل دارا بودن آنتی اکسیدان ). در صورت کار در شرکت های نفتی و سایر مواد شیمیایی آموزش های لازم برای پرهیز از در معرض خطر قرار گرفتن با مواد شیمیایی را ببینید. در صورت مصرف سیگار ، آن را ترک کنید.
با توجه به اینکه مصرف فراوان آب به رقیق شدن ادرار و دفع سریع تر مواد زاید از مثانه کمک می کند، مصرف مقادیر کافی آب را جدی بگیرید ( ۱۳ فنجان مایعات در روز در مردان و ۹ فنجان مایعات در روز در زنان ).
شایع ترین علامت ابتلا به سرطان مثانه، دفع خون در ادرار بدون درد است. علایمی از قبیل تکرر ادرار و سوزش هنگام دفع ادرار نیز جزء علایم این بیماری می باشد. گاهی شباهت علایم این بیماری به علایم عفونت ادراری باعث تآخیر در تشخیص این بیماری می شود. روش های تشخیص این بیماری شامل آنالیز ادرار و سیتولوژی ادرار و سیستوسکوپی می باشد. انجام سی تی اسکن و ام آر آی می تواند در تعیین گسترش بیماری کمک کننده باشد
شایع ترین درمان اولیه در این بیماری انجام جراحی جهت برداشتن تمام نواحی غیرطبیعی داخل مثانه می باشد(برداشتن تومور از طریق مجاری ادراری). بیماران با خطر پایین عود مجدد ، کاندید شیمی درمانی یا ایمونوتراپی داخل مثانه ای بعداز انجام جراحی فوق می باشند.در مراحل پیشرفته تر از درمان هایی از قبیل تزریق داروهای شیمی درمانی ، پرتودرمانی و نیز برداشتن کامل مثانه استفاده می شود. در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می شود.
در بیمارانی که مثانه آنها خارج شده، پیگیری از طریق تست های آزمایشگاهی و تصویربرداری از قبیل سی تی اسکن باید انجام شود. در بیمارانی که مثانه آنها حفظ شده ، علاوه بر موارد فوق از سیستوسکوپی نیز در پیگیری بیماران استفاده می گردد.
